get out of this trap

Voorpoten losjes over elkaar geslagen, kop geheven en een blik die loom over het meer tuurde. Karrueche wist dat het zeldzame zonnetje van maart een magische werking had op het water van het meer; het was scherper, luchtiger en biologerend dan ooit. En laat dat toevallig dé match zijn en zorgen voor een toverachtige gloed op haar goudkleurige pels. Dit samenspel (lichtturkoois, smaragdgroen en geelgoud) was een hypnotiserend aanblik. Op deze momenten kreeg ze weer hoop dat zij het middelpunt van alles was. Deze gelegenheid was precies zo opgezet om het luipaard op haar mooist uit te laten komen. De goden waren goedgezind vandaag.

Karrueche deed nooit veel tijdens haar dagen. Ze lag wat, genoot van blikken die haar werden meer dan vaak gegund. Jagen hoefde ze niet: Anderen maakten hun klauwen maar al te graag smerig om een gesprek met haar aan te kunnen knopen. Zij speelde het spelletje maar al te graag mee, stopte het desalniettemin vroegtijdig zodat ze zich kon voeden met de prooi én het gebroken hart. Die kleine dingetjes maakten haar dag.

Haar borstkas bolde elegant op bij het inademen van de zoete lucht, en daalde met evenveel sierlijkheid terug naar zijn basispositie. Oh man. Een glimlach van voldoening sierde haar dunne lippen. Vandaag kon niet meer stuk.